πεπαρεύσιμος

ὁ, Α

(κατά τον Ησύχ.) «εὔφραστος, σαφής».

[ΕΤΥΜΟΛ. < απρμφ. αορ. πεπαρεῖν* + -εύσιμος, αναλογικά προς τα επίθ. σε -ιμος από ρ. σε -εύω (πρβλ. διαπραγματεύομαι: διαπραγμάτευσις: διαπραγματεύσιμος)].